Koen

Read in English

Vroeger dacht ik wel eens na over hoe het ‘later’ zou gaan met jongens. Bij de meeste jongens in de puberteit draait het vooral om uiterlijk. Lang hoefde ik mij geen zorgen te maken. Op mijn 12e leerde ik Koen (toen 13) kennen via internet. Mind you, dat was 6 jaar voor het Tindertijdperk toen daten via internet iets was om voor te schamen. We werden bevriend op Habbo en voegden elkaar toe op MSN. Twee jaar lang hadden we veel contact met elkaar. Overdag op school ging het contact verder via sms –  in die tijd was er nog geen Whatsapp. In 2008, ik was toen 14, besloten we eindelijk af te spreken en elkaar in het ‘echt’ te ontmoeten. Aangezien mijn ouders Koen nog niet kenden, mocht ik niet zomaar naar hem toe. Ik was immers nog maar 14. Hij mocht wel bij mij thuiskomen.

Ik moet je wat vertellen..

Al die tijd had ik Koen nog niks verteld over mijn ziekte. Zo nu en dan vertelde ik wel wat over mijn gezondheid, maar hij wist niet wat ik precies had. Ik was bang dat het hem zou afschrikken. Ik vond het dan ook heel eng om met Koen af te spreken, omdat ik niet zeker wist of hij het zou accepteren. Voor onze eerste ontmoeting moest ik hem natuurlijk wel alles vertellen. De avond voor onze ontmoeting heb ik hem mijn website laten lezen en gelukkig reageerde hij positief.

Koen:
“Ik schrok wel even toen ik het voor het eerst hoorde. Het is natuurlijk niet niks. Wilma en ik deden vaak de webcam aan, maar ze richtte de webcam alleen maar op haar zijkant. Als ik er iets van zei, antwoordde ze met een smoesje, zoals: ‘de webcam valt steeds om en hij staat nu eindelijk goed’. Ook de eerste keer dat ze haar webcam naar voren richtte, de avond voor onze ontmoeting, moest ik even wennen. Het is toch een ander beeld dan dat ik hiervoor had. Verder had ik er helemaal geen problemen mee. Ik was blij dat we elkaar de volgende dag in het echt zouden zien. Tegenwoordig valt Wilma’s ziekte mij al niet meer op, tenzij ik er op let natuurlijk.”

Toekomst

We zijn nu al negen jaar gelukkig samen en proberen zoveel mogelijk bij elkaar te zijn. In het begin ging dit lastig, Koen werkte fulltime in Wageningen en ik studeerde in Enschede. Samenwonen ging toen nog lastig. Gelukkig was dat verder geen groot probleem met ‘de technologie van tegenwoordig’. Nu ik klaar ben met mijn studie in Enschede, zijn we eigenlijk altijd samen. We houden van verre reizen en hebben al mooie plannen gemaakt voor komende jaren. Wordt vervolgd!