Onderwijscentrum het Roessingh<\/h2>\n
In Enschede zit revalidatiecentrum het Roessingh. Weinig mensen weten dat er ook een onderwijscentrum naast zit. Deze school is voor kinderen met een lichamelijke beperking en\/of langdurige ziekte, ook wel cluster 3 genoemd. Toen iemand mij voor het eerst over deze school vertelde, leek het mij niks. Ik zag het Roessingh meer als een opvang voor geestelijk gehandicapten waar ik totaal niet thuishoorde.\u00a0Ik ging een kennismakingsgesprek aan\u00a0en kreeg een rondleiding over de afdeling, waarna mijn mening over de school iets veranderde. Maar toch hield ik mijn twijfels en vertelde ik uit schaamte niemand over de school.<\/p>\n
Wat mij het meest overgehaald heeft om naar deze school te gaan, is de mogelijkheid om havo\/vwo te volgen.\u00a0<\/strong><\/em>Voordat ik toegelaten kon worden tot deze school, moest ik kunnen bewijzen dat ik ‘ziek genoeg’ was om op deze speciale school te mogen beginnen. Na een standaard procedure bestaande uit een bezoek aan de huisarts, verschillende gesprekken met psychologen en heel wat\u00a0papierwerk werd ik dan eindelijk toegelaten. Om de drie jaar moet je opnieuw toestemming aanvragen om op zo’n speciale school te mogen blijven. Dat is een heel gedoe, want de overheid is aan het bezuinigen en de eisen worden steeds strenger. Het kan dus zijn dat je na drie jaar van de school afgestuurd wordt, wat in mijn\u00a0klas wel eens gebeurde. In het tweede jaar kwam Roosmarijn bij mij in de klas. Toen ze na een jaar weer beter was, moest ze helaas van school af. Dat was zwaar, je beste vriendin van school zien gaan omdat ze weer beter is. Hoe gek het ook klinkt.<\/p>\n De eerste schooldag keek ik mijn ogen uit. Zoveel rolstoelen bij elkaar had ik nog nooit gezien. De klassen waren niet groter dan 10 leerlingen. Je zou het bijna priv\u00e9les kunnen noemen. De school is helemaal aangepast voor rolstoelen. Zo zijn er grote liften en zijn de deuren heel breed. Wanneer een rolstoeler met pech staat,\u00a0komt de Iedereen op deze school\u00a0wordt gebracht en gehaald door een taxi(busje). Heel chill, vooral in de koude wintermaanden! Ik schaamde me er in het begin wel een beetje voor wanneer ik bekenden tegenkwam.<\/p>\n Nadeel was wel dat we nooit een keer uitval hadden of eerder naar huis mochten. Als een leraar ziek was, werd er vervanging geregeld. Dit\u00a0komt doordat iedereen op vaste tijden met de taxibussen mee moet.\u00a0In de vijf jaar dat ik er naar school ging, hebben we maar een keer eerder vrij gekregen door enorme sneeuwval. Wat een gedoe om al die taxicentrales te bellen en iedereen eerder de bus in te krijgen!<\/p>\n Ik heb een tijdje vwo gedaan samen met een andere klasgenoot. Echter, een leraar voor een klas van maar 2 leerlingen is natuurlijk veel te duur. Daarom zijn wij in de derde klas havo gaan doen. Dat vond ik eigenlijk niet zo erg, ik had toch niet meer zoveel zin in het vele leren. Vwo wordt nu helemaal niet meer aangeboden op het Roessingh.<\/p>\n Op het Roessingh heb je geen proefwerkweken. Er worden namelijk staatsexamens afgenomen. Bij staatsexamens heb je alleen de centrale schriftelijke examens in mei (samen met de rest van Nederland) en een week later mondelinge examens over de stof van afgelopen 5 jaar.\u00a0Staatsexamens kan je\u00a0over twee jaar verspreiden. Zo kan je in het eerste jaar alvast vier of vijf vakken volgen en het jaar daarop de overige vakken. Dit is vooral bedoeld voor leerlingen die door hun handicap\/ziekte veel lessen missen.<\/p>\n De school werkt samen met het revalidatiecentrum, waardoor je onder schooltijd therapie\u00ebn kan volgen. Je kan bijvoorbeeld fysio-, ergo-, creatieve- en conditietherapie hebben. Maar ook andere therapie\u00ebn, zoals praten met de maatschappelijk werkster. Elke week krijg je een plankaart met daarop de therapie\u00ebn voor die week. Naast de school zit Manege het Roessingh. Ik heb het voor elkaar gekregen om tijdens de les te mogen\u00a0paardrijden. Ook heb ik een tijdje gefitnest, maar dat vond ik zo saai dat ik het stop heb gezet. Er was ook nog de mogelijkheid om te zwemmen, maar dat heb ik nooit gedaan. Zoveel gedoe om je make-up daarna weer op orde te krijgen. ;-)<\/p>\n Op deze school heb ik veel geleerd.\u00a0Heel\u00a0bijzonder om te zien hoe\u00a0medeleerlingen\u00a0de meest erge ziektes en handicaps hebben weten te accepteren. Er werd In de laatste twee schooljaren merkte ik dat ik klaar was voor de ‘gewone wereld’. Toen\u00a0mijn mentor mij voorstelde om de examens in 2 jaar te gaan doen, was ik vastbesloten dat niet te doen. Ik wilde zo snel mogelijk klaar zijn. Uiteindelijk was\u00a0ik dan ook de enige in mijn klas die alle examens in 1 jaar heeft gehaald.<\/p>\n Sommige\u00a0mensen in mijn omgeving beweerden dat ik mij af zou sluiten van de ‘gewone’ wereld door naar deze school te gaan. Ik zou later niet goed kunnen functioneren in de maatschappij en zou me verstoppen.\u00a0De overstap naar het Saxion was wel even spannend, maar verliep goed. Alle vrije tijd die ik tekort kwam op het Roessingh kreeg ik tienvoudig terug op het Saxion, want ik had vaak twee dagen in de week vrij.<\/p>\n Kijkje nemen op de site van Onderwijscentrum het Roessingh? Klik hier.<\/a> Het OCR heeft een mooi introductiefilmpje gemaakt over de verschillende afdelingen en mogelijkheden.<\/p>\nPriv\u00e9les en met de taxi naar school<\/h2>\n
![\"Taxi\"](\"http:\/\/wilmawestenberg.nl\/wp-content\/uploads\/2014\/01\/Taxi.jpg\")
technische dienst langs. Ook zijn er verzorging- en rustruimtes voor de leerlingen die verzorging of hulp nodig hebben. En er zijn aardige klassenassistentes die je met alles kunnen helpen. Naar de wc gaan, therapie\u00ebn verzetten, in een rolstoel van de taxi naar de klas geduwd worden en helpen bij het innemen van medicijnen bijvoorbeeld.\n<\/p>\nStaatsexamen<\/h2>\n
Paardrijden onder\u00a0schooltijd<\/h2>\n
Grappen over eigen handicap<\/h2>\n
bijna<\/del> nooit gepest om uiterlijk en handicap. Er werden juist veel grapjes over de eigen\u00a0handicap\u00a0gemaakt wat een\u00a0goede sfeer opleverde.<\/p>\nOverstap naar HBO<\/h2>\n